یکپارچکی در مراقبت سلامت ، چشم انداز و ابعاد مختلف آن

در همین ابتدا به مفهوم عبارت Integrated health care بپردازیم، اگر به سراغ لغت نامه برویم کلمه اینتگریتی را ترکیب دو یا چند چیز به منظور افزایش بهره‌وری و موثر بودن بیان کرده‌اند، اما در مضمون مفاهیم مختلف درهم آمیختگی، یکپارچگی و یکرنگی از آن استنباط می‌شود و ما به اتفاق از کلمه یکپارچگی برای آن استفاده خواهیم کرد.

مراقبت سلامت یکپارچه یک استراتژی کلیدی در بهبود سیستم‌های سلامت در سراسر جهان است که علیرغم اهمیت آن، ماهیت چند شکلی و پیچیدگی مفهوم آن در نگاه نخست به طور قابل توجهی مانع درک کاربرد و جایگاه آن شده است.

یکپارچگی در نظام سلامت را از جنبه‌های مختلف می‌توان بررسی کرد که در مجموع هدف ایجاد نظام سلامت یکپارچه افزایش کیفیت، کارایی و بهره‌وری رساندن خدمات درمانی و بهداشتی به بیماران و افراد عادی جامعه می‌باشد به صورتی که نیازهای دیده نشده آنها نیز بررسی و رفع شود.

در ابتدا به مفهوم یکپارچگی از ابعاد هویتی مختلف می‌پردازیم و چشم انداز هر کدام را بیان می‌کنیم :

یکپارچگی در مراقبت سلامت (Clinical Integrity) :

• تشخیص و درمان مبتنی بر شواهد (Evidence-Based Practice) : متخصصین باید برای ارائه توصیه‌های درمانی و مراقبتی از آخرین منابع و دستورالعمل ها استفاده کنند.
• بهبود مستمر کیفیت ارائه خدمات (Continuous Quality Improvement) : سازمان‌های نظارت کننده باید با بررسی منظم عملکرد ارگان‌های مختلف و پیاده سازی مکانیسم های بازخورد باعث بهبود مستمر کیفیت ارائه خدمات شوند.
• افزایش امنیت بیماران (Patient Safety) : ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با شناسایی خطاهای تکرار شونده از طریق اقداماتی مانند بررسی تلفیق دارویی، پروتکل های کنترل عفونت و سیستم های گزارش خطا، سلامت و امنیت بیمار را در اولویت قرار دهند.

یکپارچگی در اخلاق پزشکی (صداقت در پزشکی) Ethical Integrity :

• پایبندی به اصول اخلاقی (Adherence to Ethical Principles) : از متخصصان انتظار می رود در تعاملات خود با بیماران، همکاران و ذینفعان از اصول اخلاقی مانند صداقت، احترام به اولویت های بیمار، انجام کار درست در زمان درست، عدم سوء استفاده از بیمار و عدالت حمایت کنند.
• توجه به رضایت مندی در بیمار(Informed Consent) : بیماران حق تصمیم گیری آگاهانه در رابطه با درمان خود دارند و ارائه دهندگان خدمات درمانی و بهداشتی باید به آن احترام گذارند و قبل از اینکه دست به اقدام قطعی بزنند راه های مختلف درمانی و نتایج آنها را بیماران و خانواده آنها توضیح دهند و همچنین برنامه های آموزشی در نظر گیرند.
• حفظ حریم بیمار (Confidentiality) : ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و درمانی باید محرمانه بودن اطلاعات بیمار را حفظ کنند و فقط طبق رضایت آنها یا طبق قوانین دست به استفاده از آن ببرند.

یکپارچگی در ساختار (سازماندهی)  Organizational Integrity :

• فرهنگ رهبری یکپارچه (Ethical Leadership) : تمام اعضای ارائه دهنده خدمات در رهبری نظام سلامت تفکر یکپارچه داشته باشند و به نقش خود در آن آگاهی داشته باشند و همچنین فرهنگ صداقت، اعتماد و مسئولیت‌پذیری را در بین رهبران، مدیران و کارکنان یعنی در تمام سطوح پرورش دهند.
• شکل دهی مشارکت فعال در اجتماع ها Community Engagement : سازمان ها و متخصصین به طور فعال با ذینفعان (مراکز درمانی، متخصصین، بیماران، افراد عادی جامعه) خود ارتباط میگیرند تا نیازها، اولویت ها و نگرانی های آنها را درک کنند و آنها را در فرآیندهای تصمیم گیری که بر سلامت و رفاه تأثیر می گذارد، مشارکت دهند.

یکپارچگی در قوانین مالی نظام سلامت (Financial Integrity) :

• شفافیت و مسئولیت پذیری (Transparency and Accountability) : سازمان‌های مرتبط با بهداشت و درمان شفافیت را در فرآیندهای مالی خود حفظ کنند و اطلاعات واضح، دقیق و قابل درک درباره امور مالی، مخارج و منابع درآمدی خود را به ذینفعان ارائه می‌دهند.
• رعایت اخلاق (Ethics) :از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و درمان انتظار می رود که اطلاعات کافی جهت تصمیم گیری مالی و مدیریت هزینه به بیماران ارائه دهند.

یکپارچگی در جمع آوری داده (Data Integrity) :

• اطمینان از صحت و دقت داده (Data Accuracy and Reliability) : در ابعاد سیاست گذاری و اجرایی نیاز به ایجاد راهکار هایی است تا از صحت، کامل بودن و قابل اعتماد بودن داده های مرتبط با سلامتی افراد اطمینان حاصل کرد. این امر با اجرای شیوه های مدیریت داده قوی، فرآیندهای اعتبارسنجی داده ها و اقدامات تضمین کیفیت آنها ممکن است.
• حفظ امنیت داده (Data Privacy and Security) : ایجاد ساز و کار های فنی، اداری و فیزیکی جهت امنیت و محرمانگی داده از ضرورت های ایجاد یکپارچگی در سلامت است.

یکپارچگی در رفتار (صداقت بین فردی ) Interpersonal Integrity :

• رفتار محترمانه (Respectful Communication) : متخصصین با بیماران و سایر ذی نفعان با احترام و توجه به نیاز ها و دردهای دیده نشده آنها برخورد می کنند. همچنین با همدلی و حساسیت اجتماعی بالا میتوانند در کشف نیاز ها سهیم باشند.
• همدلی و شفقت (Empathy and Compassion) : متخصصین به احساسات، نگرانی و تجربیات بیماران توجه کنند و در همین راستا حمایت های احساسی برای آنها تدارک ببینند.
• مشارکت در ارائه خدمات مراقبتی : از ارئه دهندگان خدمات انتظار می رود از طریق همکاری با خانواده بیماران و همچنین فعالیت در تیم های چند رشته ای و بین رشته ای به نیاز های فیزیکی، روحی، اجتماعی و درمانی بیمار همزمان توجه کنند. و از این طریق اعتماد آنها به مسیر درمان را افزایش دهند.

و سپس به مفهوم یکپارچگی از نگاه  ذی نفعان مختلف نظام سلامت می پردازیم :

تعریف یک سیاست گذار در سلامت عمومی :

خدمات بهداشتی که به گونه‌ای مدیریت و ارائه شود که افراد خدمات مستمری در سطوح مختلف در درون مکان های درمانی مانند بیمارستان و همچنین در داخل خانه برای ارتقای سلامت، پیشگیری از بیماری، تشخیص، درمان، مدیریت بیماری و توانبخشی با توجه به نیازهای آنها در طول زندگی دریافت کنند.

تعریف مدیران :

شکل دادن فرآیندی که با ایجاد و حفظ ساختار بین نقش های مختلف نظام سلامت و هماهنگ کردن متقابل آنها که آنها را برای همکاری در یک پروژه جمعی قادر سازد. در جایی که نتیجه چنین تلاش‌های چند جانبه برای ارتقای یکپارچگی منجر به مزایایی برای افراد و بیماران ‌شود، نتیجه را می‌توان «مراقبت یکپارچه» نامید.

تعریفی بر اساس دیدگاه بیمار : من می توانم برنامه مراقبتی خود را با افرادی تجربه کنم که من و نیاز (های) من را درک کنند و خدماتی را برای دستیابی به نتایج مهم برای من گرد هم بیاوریم.

اما تمرکز ما ” زندگی شاد ” در آموزش چه مفاهیمی است ؟

آموزش جهت ایجاد سیستم مراقبت بهداشتی یکپارچه (Integrated Health Care System)

سیستم مراقبت بهداشتی یکپارچه یعنی چه ؟

افراد مختلف در حوزه بهداشت، مانند پزشکان، پرستاران، متخصصان، داروسازان و متخصصان درمانی ، مددکاران اجتماعی و روانشناسان

 به عنوان یک تیم همکاری می‌کنند تا مراقبت جامع ارائه دهند. آنها اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند، شرکت های داروسازی در معرفی بهترین راه حل های دارویی همکاری می‌کنند.این سیستم تضمین می‌کند که مراقبت در سطوح مختلف، مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز بهداشتی محلی، پیوستگی داشته باشد.

برای ایجاد این سیستم چه عملکردی باید داشت ؟

• هماهنگی در ارائه خدمات مراقبت (Coordination of Services) : مراقبت های بهداشتی یکپارچه شامل هماهنگی خدمات بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مختلف، از جمله پزشکان مراقبت های اولیه، متخصصان، متخصصان سلامت رفتاری، مددکاران اجتماعی و سازمان های اجتماعی است. این هماهنگی تضمین می‌کند که بیماران مراقبت‌های جامعی را دریافت می‌کنند که تمام جنبه‌های نیازهای سلامتی آنها را برطرف می‌کند.
• همکاری بین رشته ای یا چند رشته ای (Interdisciplinary Collaboration) : تیم های مراقبت های بهداشتی در سیستم های یکپارچه اغلب شامل متخصصان رشته های مختلف مانند پزشکان، پرستاران، روانشناسان، مددکاران اجتماعی، داروسازان و متخصصان تغذیه هستند. این تیم های بین رشته ای با یکدیگر همکاری می کنند تا برنامه های مراقبتی جامعی را ایجاد و اجرا کنند که به تمام جنبه های سلامت بیماران می‌پردازد و شرکت های دارویی در ابعاد بالاتر جهت ارائه روش درمانی جدید و همچنین پیاده سازی سیستم بازخورد عوارض دارویی همکاری میکنند.
• تبادل اطلاعات سلامت (Information Sharing) : سیستم‌های الکترونیکی پرونده‌های سلامت (EHRs) و سامانه‌های اطلاعات امن، به اشتراک گذاری اطلاعات بیماران را در سطوح مختلف مراقبت بهداشتی امکان‌پذیر می‌سازد. این کمک می‌کند تا تصمیمات مطلوب اتخاذ شود و تکرار آزمایشات یا درمان‌ها جلوگیری شود. ارائه دهندگان مراقبت بهداشتی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و درمان را هماهنگ می‌کنند تا اطمینان حاصل شود بیماران خدمات مناسب و به موقع دریافت کنند. این شامل به اشتراک گذاری پرونده‌های پزشکی، نتایج آزمایشات و طرح‌های درمانی بین ارائه دهندگان مختلف است.
• تداوم در مراقبت (Continuity of Care) : مراقبت های بهداشتی یکپارچه با حصول اطمینان از اینکه بیماران خدمات سازگار و هماهنگ را در طول زمان دریافت می کنند، حتی زمانی که نیازهای مراقبت های بهداشتی آنها تکامل می یابد، تداوم مراقبت را ارتقا می دهد. این به جلوگیری از شکاف در مراقبت کمک می کند و اطمینان حاصل می کند که بیماران پیگیری و حمایت مناسب را دریافت می کنند.
• رویکرد بیمار محور (Patient-Centered Approach) : مراقبت های بهداشتی یکپارچه بر نیازها و ترجیحات بیماران تمرکز دارد و بر برنامه های مراقبت شخصی متناسب با شرایط فردی تأکید دارد. بیماران به طور فعال در تصمیم گیری شرکت دارند و تشویق می شوند تا نقش فعالی در مدیریت سلامت خود داشته باشند.
• تمرکز بر پیش گیری و خود مراقبتی Focus on Prevention and Wellness : مراقبت های بهداشتی یکپارچه بر مراقبت های پیشگیرانه و ارتقای سلامتی برای بهبود نتایج کلی سلامت و کاهش نیاز به مداخلات پزشکی پرهزینه تاکید دارد. این ممکن است شامل غربالگری، ایمن سازی، آموزش بهداشت و مشاوره در سبک زندگی باشد.

مزیت های این رویکرد برای بیماران چیست ؟

ممکن است هفته‌ها و حتی ماه‌ها طول بکشد تا بسته به در دسترس بودن متخصصین و سایر عوامل، مراقبت‌های مورد نیاز خود را دریافت کنید اما در سیستم سلامت یکپارچه اینها را برای شما رقم میزند.

• انتظار کوتاه تر برای قرار ملاقات با متخصصین
• اضطراب برنامه ریزی کمتر برای بیماران
• تجربه دریافت همدلی برای نیاز های دیده نشده

مزیت های این رویکرد برای متخصصین چیست ؟

• کاهش اضطراب و فرسودگی شغلی
• نتایج درمان بهتر و دقیق
• کاهش هزینه های اضافی

نتیجه :

به منظور تداوم ارائه مراقبت های بهداشتی مقرون به صرفه و با کیفیت، دولت ها چاره ای جز بازسازی نظام سلامت به روش هایی ندارند که باعث افزایش کارایی و کاهش پراکندگی شود، و integrated care محرک اصلی این تحولات خواهد بود.

در ساده‌ترین حالت، مراقبت یکپارچه رویکردی برای غلبه بر تقسیم‌بندی مراقبت است، به‌ویژه در مواردی که این امر منجر به تأثیر نامطلوب بر تجربیات درمانی و نتایج آن می‌شود. مراقبت تلفیقی ممکن است برای افرادی که نیازهای مراقبت طولانی مدت یا پیچیده پزشکی دارند مناسب تر باشد، اما این اصطلاح نباید صرفاً به عنوان وسیله ای برای مدیریت مشکلات پیچیده پزشکی در نظر گرفته شود زیرا اصولا به تعریف گسترده تر مانند ارتقای سلامت و برنامه ریزی برای گسترش رفاه اشاره دارد. در واقع، به نظر می رسد در حالی که درک ما از مراقبت سلامت یکپارچه پیشرفت کرده است، این بحث همچنان به تکامل و ادامه بحث نیاز دارد.